Feliks Porro urodził się w 1515 roku w miejscowości Cantalice w środkowych Włoszech. Pochodził z rodziny chłopskiej. Około trzydziestego roku życia wstąpił do zakonu kapucynów. Dwa lata później objął funkcję kwestarza w Rzymie i spełniał ją do końca życia – przez czterdzieści lat.
Szybko zdobył popularność wśród mieszkańców Wiecznego Miasta, gdyż wypełniając swoją posługę nie tylko zbierał jałmużnę, ale na ulicach i placach spotykał się z różnymi ludźmi i dzielił się z nimi wiarą. Przychodziły do niego dzieci, które uczył katechizmu, modlitw i pobożnych piosenek, a także dorośli różnych stanów urzeczeni mądrością i prostotą jego nauki oraz radosnym usposobieniem. Bardzo często proszono go o radę lub o modlitwę, a wiele jego modlitw spełniło się, dlatego zaczęto nazywać go cudotwórcą.
Zmarł 18 maja 1587 roku, stąd jego wspomnienie liturgiczne jest obchodzone 18 maja. Został beatyfikowany w roku 1625, a kanonizowany w roku 1712. Jest patronem dzieci, a także Zgromadzenia Sióstr Felicjanek.